سمعک دیجیتال

سمعک دیجیتال به واسطه کامپیوتر برنامه ریزی می شوند. سیگنال ورودی در آنها دیجیتالی می شود. مدارات پردازسی دیجیتالی(DSP) در آنها استفاده می شود. بسته به تعداد باند و کانال تعداد برنامه ها نیز متغیر است. هر چه تعداد باند و کانال بیشتر باشد ادیولوژیست می تواند تنظیمات بهتر و برنامه های بیشتری را اجرا کند. در نتیجه رضایت مندی بیمار بیشتر خواد بود.

وقتی صحبت از تکنولوژی می شود منظور سطح پردارشی سمعک و همخوانی تنظیمات با میزان و نوع کاهش شنوایی است. هر کدام از سمعک ها به گونه ای متفاوت با دیگری, پردازش ها را انجام می دهد.
گروه سمعک دیجیتال علاوه بر اینکه  صداهای محیطی را از یکدیگر افتراق می دهد, تنظیماتی را فراهم میکند که منحصر به فرد بوده و در افراد مختلف متفاوت است زیرا تنظیم سمعک دیجیتال و نحوه ی پردازش انها بر اساس اطلاعات شنوایی فرد استفاده کننده از سمعک دیجیتال ( یعنی اندازه ی افت شنوایی و نوع ان ) پایه گذاری می شود. تقریبا احتمال بدتر شدن افت شنوایی کاربران سمعک دیجیتال به حد صفر رسیده است و تمامصداها در سطحی شنیده میشود که یک فرد دارای شنوایی طبیعی ان ها را میشنود. علاوه بر این مسائل, با استفاده از سمعک های دیجیتالی براحتی میتوان گفتار را شفاف تر و واضح تر تقویت کرد و سر و صدای محیطی را کاهش داد. با توجه به این که سمعک دیجیتال دارای قیمت های مناسبی میباشند, تقریبا بیشترین میزان عرضه به کاربران گروه  سمعک دیجیتال است.

انواع سمعک دیجیتال

سمعک های دیجیتال را براساس نحوه قرار گرفتن بر روی گوش به انواع مختلفی تقسیم بندی می کنند:

• سمعک عینکی: سمعک عینکی برای افراد دارای اختلال شنوایی و بینایی مفید می باشد. سمعک بر روی دسته عینک قرار می گیرد.
• سمعک پشت گوشی(BTE): سمعک پشت گوش قرار می گیرد. مهم ترین و پرکاربردترین نوع سمعک دیجیتال می باشند. قوی ترین سمعک های دیجیتال از نوع پشت گوشی می باشند.
• سمعک گیرنده در کانال(RIC): از نسل سمعک های پشت گوشی محسوب می شوند. رسیور انها جدا شده و به کانال گوش منتقل می شود.
• سمعک های داخل گوشی(ITE): سمعک در داخل گوش قرار می گیرد. براساس مکان قرار گیری سمعک، انواع مختلفی دارند که سمعک نامرئی یا IIC نیز در این گروه قرار می گیرد.

ویژگی های سمعک دیجیتال

برنامه های شنیداری در سمعک دیجیتال
سمعک دیجیتال علاوه بر برنامه های دستی، دارای برنامه های اتوماتیک شنیداری می باشند. این برنامه ها متناسب با محیط های شنیداری طراحی می شوند. هرچقدر تعداد برنامه های شنیداری بیشتر باشد میزان رضایت مندی بیمار نیز بیش تر است.

سمعک هوشمند (از گروه سمعک دیجیتال):
با پیشرفت همزمان علم شنوایی شناسی و الکترونیک سمعک, سمعک هایی به کاربران عرضه میشود که تقریبا حد اکثر رضایت ان ها را فراهم میکند. سمعک هوشمند میتواند بر اساس ویژگی محیطهای مختلف به صورت خودکار و بدون اینکه فرد استفاده کننده متوجه شود تنظشمات وپردازش خود را تغییر دهند. این گروه از سمعک ها به صورت اتوماتیک گفتار را بهتر و شفاف تر از سایر اصوات برای فرد استفاده کننده تقویت نموده و علاوه بر ان مشابه سیستم شنوایی طبیعی و مغزی توجه فرد را به صداهای محیطی و اضافی کم میکند. هم چنین سمعک دیجیتال هوشمند در حالتی که به صورت دو گوشی تجویز می شود , ارتباطی بین سمعک گوش راست و چپ برقرار میکند و بر این اساس کیفیت صدای استریو و کاملا شفاف را فراهم میکند. خصوصیت دیگری که تکنولوژی هوشمند دارد این است که اطلاعات محیط های مختلفی  که فرد در انها قرار گرفته است را ثیت نموده و با توجه به تغییرات دلخواه ولوم توسط فرد, همانند مغز انسان قدرت یاد گیری و تغییرات اتوماتیک را پیدا کرده و دفعات بعدی به صورت خودکار و بدون انکه فرد استفاده کننده متوجه شود بهترین شرایط پردازشی را برای فرد استفاده کننده فراهم میکند. یکی دیگر از مزایای سمعک دیجیتال هوشمند , قابلیت اتصال وایرلس انها با وسایل صوتی و ریموت کنترل های مخصوص و همچنین گوشی های تلفن هوشمند ( اندروید و IOS ) میباشد. انتخاب نوع تکنولوزی و نوع سمعک , بسیار تخصصی بوده و تنها متخصص شنوایی شناس میتواند این کار را به طور کامل و بدون نقص آن انجام دهید .

سمعک آنالوگ در مقابل سمعک دیجیتال:

گروه سمعک های آنالوگ برای تمامی افراد و تمامی افت های شنوایی به یک شکل تقویت انجام می دهد. بدین معنی که میزان تقویت و پردازشی این سمعک ها ثابت بوده و نمی توان به صورت اختصاصی وبراساس افت شنوایی فرد تنظیمات ان را تغییر داد شاید بزرگترین مشکل این سمعک ها این است که احتمال بد تر شدن افت شنوایی فرد در انها بالاست. همچنین این نوع سمعک ها , تفاوتی بین صداهای دلخواه (مانند گفتار) و صداهای ناپسند (مانند نویز و سر وصدای محیط ) قائل نمی شوند. با پیشرفت تکنولوژی حدود دو دهه است که این سمعک ها جای خود را به سمعک دیجیتال و هوشمند داده است.

مدار سمعک دیجیتال

سمعک دیجیتال از مدار پردازشی دیجیتالی DSP بهره می برد. اجزاء سمعک دیجیتال همانند سمعک آنالوگ متشکل از میکروفون، تقویت کننده و پردازشگر، رسیور و باتری می باشد. میکروفون وظیفه جمع آوری صدا را بر عهده دارد. تفاوت عمده میکروفون در سمعک آنالوگ و سمعک دیجیتال در این است که میکروفون سمعک دیجیتال می تواند بر جهت خاصی تمرکز کند. صدا از میکروفون به پردازشگرDSP فرستاده می شود. پردازشگر صوت را انالیز می کند. و سپس به سمت رسیور فرستاده می شود. رسیور صدای دریافتی را به گوش تحویل می دهد. بدین ترتیب صوت اولیه در سمعک علاوه بر پردازش، تقویت نیز می شود. باتری وظیفه تامین انرژی این فرایند ها را بر عهده دارد.