داروها و اثرات سمی آن ها بر شنوایی انسان

 با مصرف روزافزون دارو ها و نیز با تنوع ایجاد شده در بازار دارویی جهان همه روزه شاهد عوارض دارویی هستیم که اتوتوکسیسیتی ( سمی بودن ) جزء عمده ای از این عوارض را در بر می گیرد. دامنه  این عوارض از یک عدم تعادل خفیف تا اختلال کامل تعادل و از یک وزوز گوش ساده تا کری کامل متغیر است. معمولا کاهش شنوایی در فرکانس های بالا روی می دهد و می تواند به سمت عدم درک کامل گفتار پیشرفت نماید. وزوز گوش نیز می تواند وجود داشته باشد و به یک کری کامل بینجامد. 
معمولا بیمار به علت وزوز گوش مراجعه نموده و از افت شنوایی خود بی خبر است. کری موقت در مسمومیت با سالیسیلات ها و کینینها(داروی موثر برای درمان بیماری مالاریا ) دیده می شود و در استعمال دیورتیک های موثر بر قوس هنله (فورسماید و ادکرین) نیز می تواند موقتی باشد که در صورت قطع سریع دارو آسیب حلزون متوقف می شود. کری در اثر مصرف آمینوگلیکوزید ها اغلب دائمی بوده و به ندرت ممکن است برگشت نماید. این کاهش شنوایی معمولا ۳ یا ۴ روز پس از درمان بروز می نماید و متعاقب یک دوز مصرفی نادر است.

نوع کری ایجاد شده در اثر آنتی بیوتیک ها و دیورتیک های موثر بر قوس هنله نیز با هم متفاوت است. در آنتی بیوتیک ها ابتدا فرکانس های بالا گرفتار شده و منحنی ادیوگرام دارای شیب تند است که با تشدید ضایعه ی حلزون – در انواع شدید- تدریجا به صورت صاف در می آید و تمام فرکانس ها را درگیر می سازد. حال آنکه در دیورتیک ها اغلب منحنی ادیوگرام صاف و یا با شیب خفیف بوده که با وزوز گوش شدید و ناراحت کننده ی آن هماهنگ است. این اتوتوکسیسیتی تقریبا همواره دو طرفه و قرینه می باشد. لکن علائم یک طرفه اتوتوکسیسیتی را رد نمی کند.
وزوز گوش در مصرف دیورتیک های حلقوی وریدی، بعد از چند دقیقه بارز شده و  آزار بیمار را باعث می شود که توام با افت شنوایی در فرکانس های بالاست. اما آسیب های کمتر در اثر این گونه داروها، با کری پیش رونده و منحنی صاف و همراه با وزوز گوش متوسط است که چندان بیمار را  آزار نمی دهد. سالیسیلات ها، کینین ها و ماندلامین داروهایی هستند که می توانند وزوز گوش بدون کری قابل کشف بدهند.