کاهش ناگهانی شنوایی

كاهش ناگهانی شنوایی ،زنگ خطری برای سكته مغزی است . كري یا کاهش شنوائی ناگهاني حالتي است كه فرديكه شنوائيش طبيعي است بطور ناگهاني و یا حداکثر در عرض ۳ روز قسمتي يا تمام شنوائي يك يا هر دو گوشش را از دست مي دهد. اکثر مبتلایان به کاهش شنوائی ناگهانی بعد از بلند شدن از خواب برای اولین بار متوجه سنگيني گوششان مي شوند.
کاهش شنوایی یا کری ناگهانی حسی-عصبی در اثر عوامل شناخته شده و ناشناخته ایجاد می شود. معمولاً  بیمار ابراز می کند که با کاهش شنوایی یک طرفه از خواب بیدار شده است. شنوایی بیمار می تواند کاملاً ناگهانی بوده یا در طی چند ساعت اتفاق بیافتد. نوع دوطرفه این بیماری بسیار نادر است. بیمار معمولاً درجاتی از وزوز گوش، احساس پری گوش یا سرگیجه را در آغاز بیماری تجربه کند.

ناشنوایی ( کری ) ممکن است خفیف، متوسط، یا مفرط باشد. افراد مبتلا به کری خفیف برای شنیدن صداها ، به خصوص صدای تکلم افراد در محیط های شلوغ ، کمی دچار اشکال می شوند. مبتلایان به کری متوسط، بدون استفاده از سمعک دچار اشکال شنوایی هستند. افراد مبتلا به کری شدید، حتی با سمعک باید از لب خوانی استفاده کنند.
در اشخاص دچار کری مفرط، درک اصوات تکلمی فقط با لب خوانی امکان پذیر است. کری میتواند موجب اشکال در برقراری ارتباط شود و این افراد در خطر انزوای جسمی و اجتماعی قرار دارند. در افراد دچار کری کامل یا ناشنوایی نسبی خطر بروز حوادث بیشتر است زیرا ممکن است این افراد صداهای هشدار دهنده و آژیر ها را نشنوند.
حدود یک نفر از هر 1000 کودک، در سه سالگی ناشنوا است. این میزان در کودکان 9 تا 16 سال به 2 در 1000 کودک می رسد.
با این حال، شایع ترین علت کاهش شنوایی، افزایش سن است و سه چهارم افراد ناشنوا، بالای 60 سال سن دارند. از سن 40 سالگی میزان مردان مبتلا به ناشنوایی یا کم شنوایی بیشتر از زنان است. در افراد بالای 80 سال، میزان زنان مبتلا به ناشنوایی، یا کم شنوایی بیشتر از مردان است.  علت این مساله افزایش احتمال ناشنوایی در زنان نیست بلکه علت، آن است که احتمال طولانی تر بودن عمر زنان بیشتر است.

کاهش شنوایی حسی عصبی ناگهانی ( Sudden Sensorineural Hearing Loss SSHL ) یا کری ناگهانی می تواند به صورت کاملاً ناگهانی و یا تا 3 روز ایجاد شود و اورژانس پزشکی به شمار می آید. افراد مبتلا باید فوراً به پزشک مراجعه کنند تا به وسیله تست شنوایی مشخص شود که آیا به کری ناگهانی دچار شده اند یا نه؟
چنانچه حداقل 30 دسی بل کاهش در سه فرکانس مرتبط با یکدیگر موجود بود، کری ناگهانی ( SSHL ) تشخیص داده می شود. دسی بِل ( decibel ) مقیاسی برای تعیین سطح صدا است. سطح 30 دسی بل، نصف حد صدای مکالمه عادی است. فرکانس ( تواتر )راه دیگر اندازه گیری صدا است. فرکانس ها ، امواج صوتی را اندازه گیری می کنند و کمک می نمایند تا مشخص شود چه عاملی، یک صدا را از صدای دیگر متفاوت می سازد.
در هر 9 نفر از 10 نفر فرد مبتلا به کری ناگهانی (SSHL )، فقط یک گوش مبتلا می شود. بسیاری از افراد هنگامی که صبح، هنگام گوش کردن به صدای تلفن به ناشنوا شدن خود پی می برند. عده ای دیگر بلافاصله قبل از ناشنوا شدن، صدایی شبیه به «پوپ» می شنوند. افراد مبتلا به کری ناگهانی اغلب دچار گیجی یا زنگ زدن گوش، یا هر دو می شوند. بعضی از مبتلایان بدون مداخله پزشکی، اغلب ظرف 3 روز به طور کامل بهبود می یابند که به آن خود به خود گفته می شود. بقیه به آهستگی و طی 1 تا 2 هفته بهبود پیدا می کنند. اگر چه احتمال بهبود خوب تا عالی وجود دارد، در 15% از مبتلایان به کری ناگهانی ( SSHL ) کاهش شنوایی با گذشت زمان بدتر می شود.
هر سال حدود 4000 مورد جدید کری ناگهانی ( SSHL ) در ایالات متحده روی می دهد. این نوع ناشنوایی ممکن است در هر فردی ایجاد شود ولی بنابر دلایل ناشناخته غالباً در 30 تا 60 سالگی روی می دهد.

تماس بیش از حد با سر و صدا، از علل مهم نوع خاصی از کاهش شنوایی است که تا 50% از افراد ناشنوا به این علت دچار ناشنوایی می شوند. اگر چه غالباً گوش دادن به موسیقی با صدای بلند  نظیر استفاده از هدفون و دستگاه پخش MP3  را عامل این نوع ناشنوایی دانسته اند، صدای ناشی از تراکتور ( در کودکان کشاورزان )، سر و صدای حاصل از هواپیما، حتی استفاده از تلفن بی سیم می توانند موجب ناشنوایی شوند. واکسیناسیون بر ضد عفونت ها و اجتناب از سر و صدای بلند خطر ناشنوایی را کاهش می دهند. خارج کردن واکس یا اجسام خارجی داخل گوش و درمان عفونت ها و گوش چسبناک به بهبود شنوایی کمک می کنند. استفاده از سمعک و در بعضی از افراد کاشت حلزون منجر به بهبود شنوایی می شود.

تشخیص کری (ناشنوایی ) ناگهانی
اگر چه بیش از 100 علت برای کری ناگهانی وجود دارد به ندرت می توان به طور دقیق یک علت اختصاصی برای آن تشخیص داد. تنها حدود 10 تا 15 درصد از بیماران مبتلا به کری ناگهانی ( SSHL ) از عامل ناشنوایی خودآگاهی دارند. به طور معمول، تشخیص بر اساس سابقه پزشکی بیمار صورت می گیرد.

علل احتمالی کری ناگهانی
1.    بیماری های عفونی
2.    ضربه، مانند ضربه به سر
3.    رشد غیر طبیعی بافت
4.    بیماری های ایمونولوژیک مثل سندرم کوگان
5.    علل سمی ، مثل مار گزیدگی
6.    داروهای موثر بر شنوایی ( داروهایی که موجب صدمه گوش می شوند )
7.    مشکلات گردش خون
8.    علل عصبی ، مانند اسکلروز مولتیپل ( MS )
9.    در ارتباط با بیماری هایی مثل بیماری مِنیِر ( meniere )

چه عواملی پیش آگهی بهبود شنوایی را بدتر می کنند؟
1.    شدت کاهش شنوایی: هرچه میزان افت شنوایی بیشتر باشد امکان بهبود کامل آن کمتر می شود.
2.    افت بیشتر شنوایی در فرکانسهای زیر نسبت به فرکانسهای بم
3.    همراهی سرگیجه با کاهش شنوایی
4.    کودکان و بزرگسالان بالای چهل سال
5.    کاهش قدرت افتراق کلمات در شنوایی سنجی
6.    تاخیر در شروع درمان

درمان
درمان کاهش شنوایی ناگهانی حسی-عصبی بر اساس علت بوجود آورنده آن است. در مورد کاهش شنوایی ناگهانی حسی-عصبی با علت نا شناخته بهترین درمان ثابت شده و موثر کورتون می باشد. درمانهای دیگری نیز مانند داروهای ضد ویروس توصیه شده اند که تاثیر اغلب آنها اثبات نگردیده است. شروع سریع درمان در این بیماری اهمیت بسزایی دارد طوری که تاخیر در شروع درمان بعد از بیست تا سی روز احتمال پاسخ دهی به درمان را به شدت می کاهد. بیماران باید توجه داشته باشند که در اولین فرصت ممکن به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نمایند و درمان بیماریشان آغاز گردد.