كودكان، زبان و گفتار را از طریق گوش دادن به صحبتهای دیگر افراد می آموزند. در این روند چند سال نخست زندگی هر كودك، حائز اهمیت حیاتی است. در صورت وجود كم شنوایی، كودك از تجربیات آموزشی زبانی، بهره كامل نمی برد. در نتیجه، ممكن است در رشد زبان و گفتار خود دچار تأخیر چشمگیری شود.
اوتیت میانی غیرعفونی، مشكل ویژه ای به همراه دارد زیرا معمولاً علائم درد و تب وجود ندارد. از این رو، ممكن است هفته ها و ماهها بگذرد و والدین شكی به وجود این مشكل نبرند. در طی این زمان ممكن است كودك به دلیل از دست دادن شنوایی، دچار اختلال در رشد هنجار زبان و گفتار شود.
علائم تشخیص اوتیت میانی در کودکان
حتی در صورت عدم وجود تب و درد، علائم دیگری وجود دارد كه حاكی از وجود مایع مزمن یا تكرار شونده در گوش كودك است:
1. بی توجهی
2. بلند كردن غیرمعمول صدای رادیو و تلویزیون
3. متوجه جهت اصوات نشدن
4. بی حال و بی توجه بودن
5. تند خویی بی دلیل
6. كشیدن و خاراندن گوشها
عفونت های گوش نیاز به توجه فوری به ویژه از سوی پزشك متخصص كودكان یا گوش و حلق و بینی دارد. اگر كودك شما دچار عفونت گوش می شود و یا مایع مزمنی در گوش وی ایجاد می شود، با دو متخصص دیگر نیز باید مشورت كنید: شنوایی شناس و آسیب شناس گفتار و زبان.
شما به منظور سنجش شنوایی، می بایست به شنوایی شناس مراجعه نمایید. شنوایی شناس شدت هر گونه ضایعه شنوایی را (حتی در كودكان خیلی كوچك و یا كودكان مشكل دار) ارزیابی می كند و مشخص می كند آیا ضایعه ای در گوش میانی كودك وجود دارد یا خیر.
آسیب شناس گفتار و زبان مهارتهای ویژه زبانی و گفتاری كودك را تعیین و در صورت نیاز برنامه های اصلاحی ضروری را پیشنهاد می كند.