سمعک جدید دندانی

حدود یک دهم از بزرگسالان از درجه‌ای از کم‌شنوایی در یک گوش رنج برده و سالانه حدود 10 هزار مورد از ناشنوایی کامل در یک گوش تشخیص داده می‌شود. با این حال، کارشناسان بر این باورند که تعداد واقعی مبتلایان بسیار بیشتر بوده چرا که تعداد زیادی از آنها به دنبال درمان نمی‌روند. این شرایط ممکن است در اثر آسیب فیزیکی یا عفونت بوجود بیاید و در برخی موارد نیز علت آن نامعلوم است.
هنگامی که امواج صوتی وارد گوش می‌شوند، به سمت پرده گوش حرکت کرده و آنرا می‌لرزانند. این لرزش ها سپس به گوش داخلی که حاوی حدود 20 هزار سلول موی ریز است، منتقل می‌شود. این سلول ها در واکنش به لرزش حرکت کرده و این حرکت به پالس های الکتریکی تبدیل می‌شود که در آخر توسط عصب ها به مغز ارسال شده و در آن به شکل صدا ترجمه می‌شوند.
در ابزارهای کمکی شنوایی استاندارد، یک بلندگوی خارجی این صداها را گرفته، آنها را تقویت کرده و به گوش می‌فرستد. متاسفانه این دستگاه‌ها در افراد دچار ناشنوایی در یک گوش عمل نکرده؛ چرا که گوش داخلی یا عصبهای آنها به شدت آسیب دیده است. این سمعک جدید از استخوانهای سر برای هدایت صدا به گوش در حال کار استفاده می‌کند. در حقیقت انسان در تمام اوقات صداها را از طریق رسانایی استخوان می‌شنود.
SoundBite از یک بلندگوی ریز تشکیل شده که درست در داخل کانال گوش آسیب دیده قرار گرفته تا صداهای منتشر شده در آن را بگیرد. این صداها سپس به یک گیرنده کوچک در پشت گوش ارسال شده که این علائم را به دستگاه درون دهان منتقل می‌کند. این دستگاه کوچکتر از یک چوب کبریت بوده و در سمت راست یا چپ عقب دندان های بیمار حلقه می‌شود. با دریافت صدای منتقل شده، این دستگاه علائم را به لرزش های کوچک تبدیل کرده که برای کاربر نامحسوس هستند. این لرزش ها از طریق دندان و استخوان به گوش سالم هدایت شده که در آن به شکل پالس های عصبی درآمده و به مغز فرستاده می‌شوند.
برخی از دستگاه های کمک شنیداری در حال حاضر از رسانایی استخوان استفاده می‌کنند که به سمعک های متصل به استخوان معروف هستند.
در این دستگاه‌ها یک صفحه کوچک تیتانیومی در پشت جمجمه در کنار گوش قرار می‌گیرد که لرزش‌های صوتی را شناسایی کرده و آنها را به درون جمجمه می‌فرستد. هر چند این دستگاه ها به عمل جراحی نیاز داشته و از بیرون سر نیز قابل مشاهده هستند.